Ben Şair Değilim Şiiri - Andelip Andelip

Ben şair değilim!...zayıftır lisanım,
Kalemim kırıktır, kafaya takarım.
Akarken pınarım ben de bir insanım,
Aşka sustum sanma, gönlümü yakarım.

Uçan her cümlede, kırıktır her nefes,
Kalbimden süzülür, satırlara heves.
Kime dert anlatsam, gönlünde bir ma’kes,
Ben de hece öldü, harflere takarım.

Yâr diye yazamam, içimde dağ olur,
Nakarat tutuşur, kafiye kahrolur.
Serseri rüzgârla kalemim savrulur,
Mısra denizinde, serbestçe akarım.

Ustam gam ve keder, kelamım yalnızlık,
Şiir denilen şey, sancı ve ıssızlık.
Hece vezne uymaz, aruz da sessizlik,
İlham deyip geçme, sevdaya bakarım.

Nice beyit söndü dertlere yanarken,
Rüyalar kırıldı, uykular sönerken.
Her kelime zindan, içimiz kanarken,
Gecenin alnına, yıldızı çakarım.

Gölgeler düşerdi, mısraya her gece,
Sitemle doluydu, satırda her hece.
Ne aşk kaldı, ne meşk, dert kaldı sadece,
Ben bende değilim, kem sözden bıkarım.

Aşk diye gelenin, içi kof bir yalan,
Dost diyerek durur, bakar hep uzaktan.
Sözlerden kaçarken girdiğim bu liman,
Suskunluğum olan, dertle aşikarım.

...andelib...