Şahsına Münhasır Ben Şiiri - Nafiz Faik ...

Ben Nafiz oğlu Nafiz
Nevi şahsına münhasır biriyim
Öyle havalı laflarım yoktur
Yolunda yorulduğum memleket sevdalısıyım
Arada bir duygularımı dökerim kağıtlara
Kendince şairim biraz

Taşların üstünde koştum
Yuvarlandım tozuna bulandım
Rüzgarın ne demek olduğunu
Yüzüme vurunca anladım
Okul bitince büyüdüm
El salladım çocukluğuma
Sonra gurbete salındım
Yeri geldi özledim
Yeri geldi ağladım
Ve büyüttüm iyice kendimi

Hayatla aynı boydayım
Bir bardak çay tadında
Çıkmaz yolların başında
Sessizlikte düşünürüm
İşte böyle bir şey
Gariplik benden uzak ama
Yorgunluk çökmüş bedene
Mutlu mu mutlu
Ben Nafiz oğlu Nafiz'im
Saygılarımla...