Kalplerinde aşk işaretiyle doğar kimileri... Yeryüzüne gönül indiremez onlar... Hayatı ve insanları anlarlar,hayata ve insanlara merhamet duyarlar,ama hayatın ve onun içindeki insanların yaşadıkları gibi yaşamazlar.
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Devamını Oku
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Yüreğine sağlık kaleminiz daim olsun
sevgili şiir dostu yazdığınız bu güzel eser için sizi tebrik
ederim.duygulu mısralar beğendiğim için listeme aldım izniniz olmadan sevgi saygılarımla
güzel okunduğunda şiir tadına varılıyor... tebrikler...
Ufak kıvılcımların büyük yangına dönüştüğü yürek sancısını anlatan tarzda bir şiir kutlarım sevgi yüreğinde kalem elinden kelam dilinde hiç düşmesin sevgili arkadaşım ank selam
salim erben
...............¦¦..¦¦.....¦
Y.............¦¦¦.¦..¦.....¦
A............¦¦¦¦.....¦¦...¦¦¦¦¦¦
Ş...........¦¦¦¦¦......¦¦.¦......¦¦
A..........¦¦¦¦¦.......¦¦........¦.¦¦
M..........¦¦¦¦¦.......¦.......¦
A..........¦¦¦¦¦¦.....¦.......¦
K...........¦¦¦¦¦¦....¦......¦
..............¦¦¦¦¦¦¦¦.......¦
N................¦¦¦¦¦¦¦.¦¦........Ben sadece bir gülüm
E....¦¦¦¦¦¦¦..........¦¦............Her bahar sonu yaprak yaprak tükenirim
.......¦¦¦¦¦¦¦.........¦ ............Uçuşur her parçam rüzgarla
G....¦¦¦¦¦¦.........¦ ¦............Yağmur eşliğinde ağlarım...
Ü.....¦¦¦...¦.......¦¦ ............İlk bahara kadar yeniden yaşanır her şey
Z.........¦........¦ ¦¦¦¦ .........Hiç olmamış gibi baştan
E..........¦¦¦¦.¦.¦................Ben bir gülüm tomurcuk olur gonca olur büyürüm
L.........¦¦¦¦¦....¦...............Ben her yıl yeniden doğar yeniden ölürüm
..........¦¦.........¦.............Ben sadece bir gülüm
Ş........¦.........¦..............Güzelliğiyle aldatan
E.......¦¦¦¦¦¦¦.....¦.............Dalından haince koparılan
Y......¦¦.........¦¦¦¦ ¦.........Ama asla bitmeyen hıncımla
........¦.........¦...............Her bahar yeniden açan
.......¦¦¦¦¦¦¦.....¦...............Ben bir gül ağacıyım topraktan kuvvet alan…
......¦¦.........¦.............................................................................................
......¦¦.........¦::::::::::::::::::::::::::::::NURTEN TEMEL::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::
:::::::::::::::::::::::::::::::::G:ü:z:e:l::::B:i:r::::Ş:i:i:r:d:i:::::::Y:ü:r:e:ğ:i:n:i:z:e::::S:a:ğ:l:ı:k:::::::::
::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::
Hanımefendi
Kuvvetli bir şiir diliniz var. Şiiriniz, finale doğru derinleşiyor. Doğrusu da bu. Gönül penceremden alkışlarla 10.
Ben sadece bir gülüm
Güzelliğiyle aldatan
Dalından haince koparılan
Ama asla bitmeyen hıncımla
Her bahar yeniden açan
Ben bir gül ağacıyım topraktan kuvvet alan…
Gülüşünüz yüreğinize kadar insin.
Saygılar...
Âlimoğlu
sadece bir güldür çoğu zaman anlatılamayan hislerin anlatılmasını sağlayan
sadece bir güldür bazen kırgınlıkların son bulmasını sağlayan yinede sadece bir güldür kurumuşta olsa unutulan anıları yeniden canlandırıp mtaze tutan
ve dilerim ogül hiç koparılmasın dalında dursun öyle güzeldir çünki
kutlarım güzel şiirinizi nurten hanım
Ben sadece bir gülüm
Güzelliğiyle aldatan
Dalından haince koparılan
Ama asla bitmeyen hıncımla
Her bahar yeniden açan
Ben bir gül ağacıyım topraktan kuvvet alan…
Aslında ruhun dışa vurumu, hesaplaşması, ruhsal içlenme var sanki şiirde, her seferinde imgeleştirilen bir gül. Güzel bir şiir olmuş. İlk tam puan benden.
Bu şiir ile ilgili 8 tane yorum bulunmakta