Ben S/o'na vurgunum - Garip Çoban

Her zaman dua'ya gideceğimizi biliyorum.
Hakimiyetini kaybetmesin diye sevgi.
Nasip, zamandan önce gelir v/akitte sıra sıraysa duaların.
Amacımızın belli oluşundan çıkıyor şems vakti sorular.
B/öyle düşünüyordum ben, hiçbir şeyine hayatı.

Ve hayatımın bir avuntusu aşk.
Bundan ibarettir işte, uzağın yakını.
Ve anlayamıyorum desemde, sizin arzunuz tefekkürde.
Bir istek yok içimde, ne v/arsa aslından.
Geleceğin bir görüntüsü bir istek yok içimde!..
Dışımdaki kabirbaşında.
Ve Maşaallah!..
Hiçbir şeyi düşünme aşıksan.
Hep öyle bu düşünmek, ne gecedir -ne gündüz.
Eyvah der bu dert neylersin.

Gelecek kaygısında olan insan zamanın üstüne çıkamaz.
Herkeste kendinden b/aşka yük boylu boyunca.
Böyle mi hep sürecek.
İnsan için yıllar var ki tükenmez.
Yetim ruhlar nerede bulacak sevgiyi.
Kazandığın surette masum, amelde sevgisiz.
Bir demet karanfil'in verdiği mutluluğu verilmiyorsa.
İnsan insanın ikinci katında olduğu için neden çağırır kalp Ademoğlu'nun kabul ettiklerini dua'ya.

Madem ki dilin henüz alışmamış dua'ya.
Küçümseme bilinmeyen kendini n'olur.
Kabul et kendine alışılmayan yanını.
Ulaşamadığını sevgisiz s/anma!..
Küçülmüş huzurlu hayat s/an'a.
Ve baştan başa aşktır insan.
Şaşırmamak lazım, ağrısız bir y/anı olmayana.
Olmayan cevabı bilen iner hep yalnızlığa.

Gönül hazinesinin kapısını açanlar, nadan olur anlar bizi.
Pınar'ın ağzına desteyi koyanlar anlar bizi.
Fakir bir meclisteyse gönül, nasıl oldunuz siz böyle diye soranlar anlar bizi.
S/aklıyor mu çiçekteki beyazrenkler aşkını, kim seçiyor bu renkleri kokuyu veren anlar bizi.

Kökünden silkiniyor insan.
Ama gene de kuşatamıyor sevgiyi.
Yağmur damlası sadakati yok görünürde g/özyaşlarında.
Yaprak açıyor, meyve oluyor.
Doğaya karşı büyüsü nedir insanın ağlayışında.
Sevginin kuraklığı son damarına vuruyor insanın.
Herşey sevgisizlikten yanacak.
Ve yağmur duası gibi insanın insana sadakati.

Kimse bilmezdi gelinciğin kıymetini, papatyanın asaletini.
Bir b/aşk'a ulanmak birbirine.
Gariplerin mekanı haline gelmiş gönülün g/özüne girmektir işimiz.

Düşünceleri zaten viran olmuş duyguların.
Yine gökyüzünde yıldızlar milt milt.
Bir çıra gibi yanıverdi çobanyıldızı.
Alev alev yanan ateşte sevgi.
Zifiri karanlık bir gece yağan yağmur.
İkisinin de ağzını bıçak açmıyordu.
Tövbe tövbe diyen sesler kaldırımları yıkıyordu.
Zaten viran olmuştu aşk aşıklardan yana.
Ya Allah!..
Bu ne?..
Düş mü, hayal mi?..
Ve kapı sessizce açıldı.

Gökyüzündeki kemancının yüreğindeki sönmeyen n/ar'daki yar diyenlerin halimi desek.
İkisini seven bir kişinin çocukluğunu temsil eder samanyolu.
Kötü bir şiirdir kasabalı ile şehirli arasındaki külden doğanların hep bir öyküsü olur.
Bırakıp gidemezler tek aldığı h/azdır.
Kirpiklerine düşen çiğtanesindeki aşktır.
(Y.ed)