Ben razıyım gülüm!
Yeter ki yüreğini, esirgeme yüreğimden...
Gözlerin, gözlerime değsin yeter,
Resimlerine her baktığımda.
Aklımdan çıkma, rüyamda ol yeter.
Seni rüyalara sığdırmak,
Özleminle yaşamak bile güzel.
Bir gün gelir de unuturmuş insan
En sevdiği hatıraları bile
Bari sen her gece yorgun sesiyle
Saat on ikiyi vurduğu zaman
Beni unutma
Çünkü ben her gece o saatlerde
Devamını Oku
En sevdiği hatıraları bile
Bari sen her gece yorgun sesiyle
Saat on ikiyi vurduğu zaman
Beni unutma
Çünkü ben her gece o saatlerde




Bu şiiri okuyunca aklıma o geldi. O yanında olmayanın yasını tutmamak lazım demişti. Başına da dört nokta koymuş. Dünya o kadar da uzun kalınacak yer değil dedi. Ben önce çok kötü oluyordum ama olmamak için bir kenardan duygularımı durdurmaya çalıştım. Ağlamadım. Yıkılmadım..Dıştan duygularımı sustururken duymasın diye içten içe yangın tutuşmak üzereydi ama ben bir taraftan söndürüyordum profesyonel bir duygu kontrol mekanizmasına sahibim. Maşallah, ölebilecekken yaşadım. Sonra çok geçmeden tevil ettim. Dedim ki , dünya çok kısa diyordur. Ne kaldı ki, çabukça ahiret gelecek ve kavuşacağız diyor. Başındaki dört noktaya da umudu sığdırmaya çalıştım, dört harfli. Sonra kendi kendime bir an mızlarım. Başka kelimelerle yazsaydı dedim. Neden o kelimeyi seçti ki? Yanında olmak kavramı değil de başka bir kavram seçseydi dedim. Sonra öncesinde bir şeyler yazdığını söylemek istemiş olabilir mi acaba, belki bu söz ona ait değildir, altına adını da yazmamış ki dedim. Arama motoruna arattım. Belki saatler sonra. Baktım ki ikinci yoruma değil, birinci yoruma yakınmış. Dört nokta da öncesine önem vermek ve işaret etmek demek. Yoksa dört noktasız da yazabilirdi. Sonra içimde olan şeyleri yazmak istemiyorum. Çünkü o şeyleri artık hissetmiyorum. O yazıyı okuyunca da artık birşey hissetmiyorum. Acaba neden... bazen amacını merak ediyorum. Kalbim oyuncak değil ki.
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta