Ben Postacıyım... Şiiri - İlyas Özmen

Ben Postacıyım;
Lacivert,gri resmi kıyafetim
Omzumda çantam elimde kayıt defterim
Yaz-kış,soğuk-sıcak demeden
Cadde-cadde,sokak-sokak
Bıkmadan üşenmeden gezerim
Görevim kutsaldır,
Böyle öğrendim böyle bilirim
Gururla ''Ben Postacıyım'' derim
Ne haramda gözüm, ne rüşvet yerim
Bahşiş mi!
Lütfen ''görevim'' derim
İçten bir teşekkür,biraz güleryüz
Sizlerden beklediğim
Bakmayın çatık kaşlı olduğuma
Çok yufkadır yüreğim

Ben Postacıyım;
Belki bir mahkeme evrakı
Belki hiç duymak istemediğiniz kötü bir haber getirdiğim
Sakın kızmayın
Sakın surat asmayın
Bu benim görevim
Hep iyi haberler gelsin insanlar neşelensin
Bende isterim,
Daha bahçe kapısından girmeden:
''Postaaaaaa...
Ahmet amca oğlunun iş davetiyesi,
Ayşe teyze sana da asker mektubu
Cemal'ından,
Yanında da çakı gibi bir resmi''
Diye sesleneyim,
Sizinle birlikte bende sevineyim.
Ama ne yazık ki;
İletişim teknolojisi diye birşey icat oldu
Bizim meslekte de mertlik bozuldu
Eski kutlama telgrafları, bayram tebrikleri;
Hesap ekstresi,fatura ihbarnamesi oldu
Çantamız mahkeme evrakları
İcra evraklarıyla doldu
Yani anlayacağınız eski tadı yok dostlar
Postacılık da bozuldu
Ama teknolojiye inat ''Ben Postacıyım''
Her ne kadar bizi gören suratlar asılsada
Kapılar,pencereler hışımla yüzümüze kapansa da
Dillerdeki o renkli ''Bak Postacı Geliyor'' şarkımız unutulsa da
Ben Postacıyım.
Sizlere hizmet görevim
Görevim ''Kutsaldır'' bilirim
Israrla söylüyorum sizleri üzmek değil niyetim
Biraz anlayış biraz güleryüz sizlerden beklediğim.
Ben Postacıyım....