Sevdim,
Ama sevilmedim.
Acı çektim,
Uykusuz kaldım,
Sevdiğimin ruhu bile duymadı..
Ben plâtonik aşklar yaşadım hep…
İlk sevdiğim, liseli aşkım: Sündüz..
O’nu düşünürdüm gece-gündüz..
Aşk acısı nedir bilir misiniz siz?
Plâtonik aşklar yaşadım ben hep…
Râbia: İlk gençlik yıllarımın aşkı..
Yaktı gönlümü edâsı, işvesi, bakışı..
Altüst oldu hayatım, değişti akışı..
Plâtonik aşklar yaşadım ben hep…
İlknur: Canım, cânânım, İlknûr’um..
Öyle sevdim ki O’na dünyaları veririm..
O’na da açılmaya müsâde etmedi gurûrum..
Plâtonik aşklar yaşadım ben hep…
Gamze: Kültürlü, güzel, tâze..
Gülüşü, konuşması mutluluk verirdi bize..
Sonunda yaşadıklarımı anlatayım size:
Plâtonik aşklar yaşadım ben hep…
Elif, Yonca, Mefhâret, Yıldız..
Kimisi al yazmalı gelin, kimi de kız..
Gönül yoruldu ama kesilmedi hız..
Plâtonik aşklar yaşadım ben hep…
Tam sevdiğimi buldum derken..
Mutlu, huzurlu bir yuva özlerken..
Doğru zamanda, doğru insanı beklerken..
Plâtonik aşklar yaşadım ben hep…
1 Haziran 2004, Burhaniye
Mehmet BicikKayıt Tarihi : 29.6.2005 20:09:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!