Ben Peygamber Çocuğuyum...

Ben peygamber çocuğuyum...
Babamın adı ADEM’Dİ.
Evimiz cennetin en güzel yerindeydi.
Anamı, babamın bir kemiğinden,
Yaratmıştı yaradan.
Ve kahrolası iblisti,
Cennetten kovulmamıza sebep olan,
Yani cennet çocuğuyuz anlayacağın,
Bu dünya yetmez bize.
Sansakta her şeyimiz tastamam,
Hep bir şeyler eksik kalır ortada.
Ben peygamber torunuyum....
Dedemin adı ADEM’Dİ.
Belki bu savaşlar olmayacaktı,
Habil abim Kabil abimi öldürmeseydi.
İnsan hiç reddeder mi.? atasını,
Nerden çıktı bu evrim masalı.
Nasıl olur bir maymun,
İnsanlığın atası.
Ben peygamber çocuğuyum...
Babamın adı ADEM’Dİ.
O ilk insan...
O ilk peygamberdi.
Düşünsene bir kere,
Allah hangi kuluna
Melekleri secde ettirdi.
Ben peygamber çocuğuyum...
Babamın adı ADEM’Dİ.
Peki siz kimin çocuğusunuz,
Kuyruklu maymunun mu?
Yoksa...
O mukaddes kulun mu.?