Yıkık tapınaklara döner kimi kez içim
Eski,sağır bir sızıyla balkıyan,inceden;
Işıdı mı ala bir tan
Ben ozanım
Kaç seviden kurşun yesem
Göveririm kendi külümden yeniden
Sofrada ekmek ve su,göğüste o gül duygu
Yığınların mutluluğu kavgasında hep yerim
Tanrılar karşısında, doğa doğrultusunda
Ben ozanım
Devrim ateşlerini sonsuz yakacak odun
Toprakta kemiklerim
Al bahar, yeşil yaprak
Titrerim ak yellerle dorukta kavak kavak
Ben ozanım
Açlığın kan çizgisinde ve taş dilsizliğinde
Değişip olurum hemen
Suskunluğum o sarı öfkesiyle
Kınında bekleyen soğuk bir bıçak
Kısa çöpün uzun çöple kavgası
Süre gelmiş çağlar boyu
Ama şimdi,son evrede,dönemeçte,yargıda
Ben ozanım
Sizin yalnız kolunuz bacağınız
Oysa benim
Hep yüreğim sargıda.
TAHSİN SARAÇ
Nazan Yazıcı KalcıKayıt Tarihi : 27.3.2012 19:14:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiiri ilkez okuduğumda,henüz ortaokula yeni başlamıştım ve okuduğumda inanılmaz haz duyduğumu hatırlarım hep.Şu anda bile aynı hazı alabiliyorum,bu demektir ki bir şiir uzun yıllar geçsede okuyanını aynı hazda etkiliyebilmelidir.Elleri öpülesi Şair ustalarımıza sonsuz teşekkür etmek istiyorum bu derece harika yapıtlar bıraktıkları için
Şair ruhları hep böyle değil midir ki zaten? kolun bacağın ağrıları hep geçer ama yürek acısı daim kalır
TÜM YORUMLAR (4)