Ben Önemsiz Gariban Şiiri - Yusuf Demir ...

Sabah yürürken caddede
Birine rastladım hali perişan
Üstü başı yırtık dökük biçimde
Yanında çöpten topladığı
Birkaç çürük meyve ve biraz su
Eli yüzü yara bere içinde
Rengi solmuş olmuş gül kurusu
Karnı aç belli ki gariban
Gözlerinden okunuyordu korkusu
Sadece ağlamak geldi elimden
Ve seyretmek onu
Onun gibi binlerce sokak çocuğunu
Utandım kendimden

Kaldırım taşını yastık yapmıştı kendine
Asfaltı ise yatak
Üstüne de örtmüştü yorgan niyetine
Birkaç sayfa uyduruk magazinsel
Televole kültüründen bol resimli gazete;

Ön sayfa hep resim dolu
Koca puntolarla önem(siz) li haberler;
Hepsi de dedikodulu
Hangi güzel bilmem kiminle çıkmış
Hangi ün(süz) lü kiminle kırıştırmış
Hangisi güzel ve şık
Hangisi rüküş seçilip sınıfta kalmış
Hangi partide peçeteler havada uçuşmuş
Hangi düğünde dolarlar saçılmış
Hangi eğlencede kaç tabak kırılmış
Hangi ün(süz) lü kaçar iken kameralardan
Kafası yarılmış kolu kırılmış
Falan filan
Hepsi de kıytırıktan

Sabaha kadar eğlenmiş
Çatlayıncaya kadar yemiş
Patlayıncaya kadar içmiş
Kendinden geçmiş
Çıkmış sallanarak giderken arabasına
Basmış sokak ortasında yatan
Evsiz barksız önem(siz) li garibana

Bad-ı Saba