Ben Önce Anamdım Şiiri - Muhterem Güneş

ben,önce anamdım
sonra ben!
sonra adam oldum!
adam oldukça anam oldum
anamı hissederek!
büyüyorum...
büyüdükçe acı çekerek!
kendimden zorla çalınanları,
hissederek!
hani bu acı,
belki 9 ay 10 güne benzemez ama...
onun hatrına çekiyorum!
şundan eminim ki;
anamda çekiyo benim gibi
acıyı, en temiz yerinden
ki çalmadan,çalarak acıyı benden!
en temiz ortağım o benim!
ben iyi olmadan,
o hep merhemim kalacak!
ben,önce anamdım
sonra ben!
sonra adam oldum
adam oldukça bi okadar anam oldum!
acılarım başladı büyüdükçe
ey benim kurban olduğum acılarım!
sakın terk etmeyin beni!
ki bi anayı daha iyi anlayabileyim!
ki ben anamdım
hala anamım!
göbek bağımı hiç koparmadım ki!
haa,ortada kalan hep bi acı...
ben gelirken; anamın çektiği en tatlı acı,
anam giderken; beni ilk defa yanına almayışı!
anladım ki...
anam kendinden bi adam,
bu adamsa hala anam!