Ben Ölüyorum Şiiri - Saim Bastık

Sen yoksun ya!
Tüm şehir üstüme yıkılıyor
Sokaklar bir lâbirent, çıkamıyorum.
Baktığım herkes,sanki benim düşmanım
Cüzzamlı gibi, herkesten kaçıyorum.
Sıkıyor beni bütün mekânlar.
Kışın ortasında ben terliyorum.
Gökyüzü tüm berraklığını kaybetmiş,
Bulutlar kapkara,üstüme çöküyor sanki.
Gün ortasında geceyi yaşıyorum.
Gecelerse zaten birer kâbus gibi
_____________________Boğuluyorum.
Sen yoksun ya!
Gönlüme bir hazan düştü şimdi
Kurudu, tüm sevgi ırmaklarım.
Bir teselli olur diye belki,
Hep senin adını sayıklarım.
Şimdi; ben ben değilim bil ki
Beni tanıyamıyor tanıdıklarım.
Sensiz, yönümü de şaşırdım inan.
Rüzgarın önündeki kuru yapraklar gibi
_____________________Savruluyorum.
Sen yoksun ya!
Bir beklentim de kalmadı hayattan yana
Önemi de yok varlığımla yokluğumun.
Şimdi; kuruyan bir ağaç misalı,
Kanım çekiliyor damarlarımdan,hissediyorum.
Yaralı bir kuş gibi atıyor yüreğim,
Senden,son bir dileğim var.Duy!
Duy da, yetiş son nefesime.Çünkü;
____________________Ben, ölüyorum.

08/10/2005