Ben Ölüyorum Şiiri - İbrahim Emre Sarıaslan

Ben ölüyorum da derdime derman yok.
Gencim, güzelim de hakkımı bilen yok.
İki kulaç ötemde akranım neşeli,
Hayat burada ağır. Mutsuzum, duyan yok.

Benim güya vatan-millet de icraat yok.
Gün doğduğunda dahi, ışığa varan yok.
Çığlıklarda kayboldum ben doğduktan beri,
Sevinç, mutluluk hak getire. Karnımı doyuran yok.

Sırtım pek olsa olur muyum Avrupalı gibi?
Yoksa bunca mezkûrat kaderim mi?
Ben ölsem hatırlar mı kimse beni?
Berkin gibi, İsmâil gibi, Özgecan gibi…

Gençliğiyle övünebilen var mı bu ülkede?
Sokakta gezsek, bira içsek dostâne,
Kızları evine bırakıcaz ya, her sokak tehlike.
Dönerken yer miyiz cop-biber; emre âmâde?

Emir kulu der ya işte.
Kul oldum; vurdum öldü, diye.
Derdini sikeyim böyle
İş mi olur âmâde?