İşte böyle dost,
Kavruk türkülerin
Kurşunlanmış sevdaların
Hasret gönüllerin adamıyım ben.
Bazen adam gibi adam,
Bazen de delidolu, asi,
Ama hep gülen.
Kar altından fışkıran çiçek gibidir
Gülücüklerim.
Tek dostlar ağlamasın,
Üzülmesin, karda boranda...
Bilmesin kimse,
Kavruk türkülerimi,
Delik deşik sevdalarımı,
Hasretliğimi,
Bende kalsın.
Ben üzülürüm,
Ben ölürüm,
Siz gülün dostlar,
Siz çok yaşayın emi…
17.03.1998 Ankara
Engin TuncaKayıt Tarihi : 5.11.2014 11:43:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!