14--ölürsem Mezarıma Çelenk Konmasın

Bu şiiri aslında ben çok genç yağımda yazmıştım ben ölürsen başıma kimse gelmeyecek benim için bir fatiha bile okuyacak kimsek yok diyen AHMET AMCA şiirim de hikayesini şiirleştirdiğim ahmey amcadan esinlenmitim ancak bu şiiri paylaştığımda oğlum Erdal Değirmenci'nin yazdığı yorum mu şiir mi siz karar verin yazdıkları beni tekrar duygulandırdı çok manidar geldi onu bü şiirleri üzmüşüm anlaşılan oğlumun yazdıkları şu paylaşıma bir bakın onu çok seviyorum Yılarca hep seni okudum durdum, Hep seni izledim gücüm yettiğince. Şiirlerin yolumu aydınlattı, Yazdıkların bana hayatı tanıttı, Duyguların bu dünyayı bana fani yaptı, Şimdi ölümden bahsediyorsun, Hüzünlü bakışlarınla beni yüreğimden vuruyorsun. Bazen kızdın bazen kırıldın bana biliyorum, Bilerek kıramam ben seni bunu biliyorsun. Belki benden beklentilerini hep boşa çıkardım Belki seni en çok ben yaraladım Eğer böyle ise çok çok üzgünüm Belkide bu yüzden kendi içimde ben sürgünüm. Her sözünden her şiiriden kendime bir pay çıkardım Sitemkar yazılarında gece sesizce ağladım Sustum iç çektim yüreğimi dağladım Fakat gösterdiğin yollardan hiç geri adım atmadım. Yazdığın her şiirin teması vasiyettir zaten bana Beni ben yapan değerler senden emanet bana Yeniden dünyaya gelsem yine senin oğlun olmak isterim Bil ki oğlun vatanın,bayrağın,hemde senin askerin. Ölümden söz ederek vurma beni kalbimden Zaman varken doya doya tadalım sevgimizden Elbet bedenimiz bir gün toprak olacak amma Hangi güç sökebilir ki seni benim yüreğimden Erdal Değirmenci