Tut kendini, ağlayıp sızlama diyemem sana, ben ölünce.
Ağla ki, gözyaşların yıkasın cesedimi.
Anca gözyaşların temizler yaşlanmış bedenimi...
Ağaran saçlarını asla kesme. Bırak uzasınlar uzayabildikleri kadar,
İyi bak onlara, değer ver.
Ben ölünce kefenimi saçlarından diksinler...
Aldırma elaleme ne derlerse desinler!
Beni mezara koymadan hemen önce gül ki,
Gülünce yüzünde oluşan gamzelerine gömsünler beni.
Başka yerde uyuyamam, sızlatır kemiklerimi...
Ben ölünce, kabristan ziyaretine gelirsen şayet
Çiçek getirme sakın...
Sarıl üstüme atılan topraklara, kalbini duyayım.
Göreceksin çiçekler açtığını, üstümdeki toprakların...
Kayıt Tarihi : 23.10.2013 23:09:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
23/10/2013
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!