Ben Ölünce Şiiri - Adem Bayar

Al al inciler dökülür yastığıma her gece,
Engel olamam.
Uyanırım gecenin bir yarısı sırılsıklam.
Üşürüm, bahara inat, rüzgâr esince.
Düşünürüm, bir bahane bulamam
Gidişine, kendimce.
Gitmekten muradın neydi, bilemem,
Neydi bende bulamadığın gönlünce.
Ne kalmıştı almadığın elimden?
Veremediğim neydi sen isteyince?
Boşuna değildi bana mutluluklar dilemen.
Mutlu olmuşsun hayatımdan gidince.
Nasıl da fark edememişim ben
Sorunun bende olduğunu, bütün ömrümce?
Mutsuz aşk terimini çıkaracaklarmış lügatten
Ben ölünce.

Al al inciler dökülür yastığıma her gece,
Engel olmam.
Bırakırım aksın gözyaşım.
Varsın ağlasın sana bu gözler içinden geldiğince.
Sahi, sen de ağlar mısın
Ben ölünce?