Ben Ölseydim Şiiri - Sevgi Gül İlkan

Aşk bizi çıkmaz sokakta vurdu.
O öldü, benden ayrı gayrı,
Elleri ellerimden kilometrelerce uzakta.
Yaram taşıyamayacağım kadar ağır.
Nefesim duman duman, içimdeki hardan;
Hiç mi bir gram sönmez bu yangın?
Gözlerim gözlerine kelepçelenmişti;
Anlamalaydım, anlamalıydım,
Aşka yakalananın iflah olmadığını.
Allak bullak ediyor beni bu çaresizlik.
Onu bir kez daha görüp ben ölseydim.

Her acı bir ifade resmediyormuş öze.
Bakışlarımın yanıklarından belli oluyor,
Haberinin kaynar sularında yıkandığım.
Yıkıldı şehirleri tebessümlerimin;
Acıklı bir romanın kapağı yüzüm.
Betim benzim de atıyor günden güne...
Aşk yüreğimden kan sağıyor ey!
Bu dünyanın içi bomboşmuş...
Gün boyu içim kıyılıyor sevdadan.
Hasreti sonsuz keder etti ömrüme.
Onu bir kez daha görüp ben ölseydim.