Bu ilk düşüşüm yerlere,
ve bu ilk ihtiyacım,
ilk çaresizlik...
Boşlukta kalan yaralı eli ilk tutan SEN olsaydın.
Bir çölün en kızgın halinde,
çatlamaya gebe dudaklarıma,
akan bir damla su SEN olsaydın.
Seni ele sevirem ki...
Diyirsen ki, niye?
Ne bilim işte ele!
Seni görende bir hoş olir, ölür ölür ölirem...
Ahşam olir davar, nahır, mal gelir.
Komlar, ahırlar dolir
Devamını Oku
Diyirsen ki, niye?
Ne bilim işte ele!
Seni görende bir hoş olir, ölür ölür ölirem...
Ahşam olir davar, nahır, mal gelir.
Komlar, ahırlar dolir
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta