Hayat hiç bir fedakarlığa,değmezmiş meğer.
Anladım,anladım ama çok geç anladım.
Hep derdimki,ben hiç hasta olmayayım.
Çocuklarım kanatlanır,uçar gelir yanıma.
Hayret,ben onları nekadarda büyütmüşüm gözümde.
Kendimden onlara hep on vermişim.
Amaa onlardan hep beş almışım.
Sonundamı? Bakıp şaşa kalmışım.
Hastahaneye bile yattığımda.
Ben iyiyim sakın ha gelmeyin demiştim.
Dedim demesine,ama gene gözüm yollarda kaldı.
Ben olsaydım,evet ben olsaydım dedim kendi kendime?
Annem hastahanede,ben buralarda kalırmıydım hiç?
Gözümle görmeden sıkı,sıkı sarılmadan dururmuydum hiç?
Kendimden onlara hep on vermişim.
Ama onlardan hep beş almışım.
Sonundamı? Bakıp şaşa kalmışım.
29.7.2003 Biz anneler nedense kendi annemize nasıl davrandıysak,
aynı ilgiyi bizde onlardan bekliyoruz,fazla bir şeymi istiyoruz?
Kayıt Tarihi : 8.6.2006 11:16:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hep öyle deriz ben olsaydım...
Ama biz onlar olamayız onlarda biz olamazlar...
Serzenişine ve sitemine hak vermemek eldi değil ...
Biz evlaklar sanırım annelerimizin değerini onları yitirmeden anlayamıyoruz...
sevgiyle
sevgimle.....anacığım...seni seviyorum.
anneminde çok birşey istemediğini anladım.
Rahmetli anneannemde çok birşey istememişti.
Her anne gibi bende çok birşey istemiyorum.
Sevgilerimle Müniş anam.
sevgilerimle
Asude GEDİZ
TÜM YORUMLAR (7)