Ben ölmekten yanayım Şiiri - Servet Balıbey

ay bu gece çok başka, aşkları fısıldıyor
doğa da bir kıpırtı, tüm ruhları sarsıyor
senin gibi, aydınlık, tüm çevresi karanlık
sen sevginin hoş sesi, seni saran yalnızlık

sen istersen dönüşür, sen istersen ölürüm
sensizlikle buz tutar, seninle çözülürüm
yıka yerlere düşmüş, soluvermiş yüzümü
sen kaldır çok sevdiğim, sen güldür şu yüzümü

her güne sensin durup, kendimce söylendiğim
ağaçtan, solup düşen, yaprakla dertlendiğim
parklarda solan bahar, yere düşmüş çeşmi har
ben kuytudaki sakin, en sabırsız intihar

bir virajdayım korkak, bir aşığım acemi
sana o tek bakışta, aşık buldum kendimi
bana yar olmazsın da, ben bunun farkındayım
ölmek yaşamak gibi, ben ölmekten yanayım