Ben Ölmedimmi? Şiiri - Vedat Özbilgin

Yokluğunda ne ateşleri hasretinle yatkımda,
Bir seni yakamadım, beni yaktığın gibi,
Çölde su, mahpusta gün, oruçta ekmek gibi bekledim seni,
Sende araya korkular koydun, yasaklar koydun,
Bitmez tükenmez engeller koydun.
Şimdi nerdesin diye sorma sakın,
Sen çağırdın da ben gelmedim mi?
Sen varken darılmazdım çiçeksiz baharlara
Yağmurlu havalara, bu kasvetli akşamlara
Sen varken bakıp içlenmezdim
Tren istasyonlarına, otobüs duraklarına,
Sen varken ağlamazdım ayrılanlara
Yıkılmazdım biten sevdaların ardından
Gidenlere küsmezdim, kalanlara acımazdım
Sen varken böyle üşümezdim, titremezdim
Masumdum çocuklar gibi
Böyle delirmezdim, küfretmezdim
Hele ölmeyi hiç düşünmezdim
Şimdi soruyorum sana
Adı sevdaysa bu cehennemin
Sen yatkında ben yanmadım mı?
Biliyorsun bütün acılarına yeşil ışık yaktım olmadı
Arka çıktım olmadı
Dağlara merdiven dayadım olmadı
Haziranda kar oldum, yağdım avuçlarına olmadı
Yandım olmadı
Artık benden pes
Bu aşkın biletini istediğin gibi kes
Nasılsa gidiyorsun, biliyorum git
Ama ardından ağlayan bir çift göz
Paramparça bir yürek ve yıkılmış bir dağ görmek istemiyorsan
Çek silahını daya sırtıma titrersem namerdim
Sen vurdun da ben ölmedim mi?

Dertseli