Ben ölmedim Şiiri - Gülcan Karabıyık

yaşıyorum genç bedenlerde
ben daha ölmedim...
annemin kokusunu hissediyorum
ellerimi avucunda
gözyaşalrını yanağımda
ben daha ölmedim
hissediyorum
yatağımın kenarı nakış işlemeli
gülleri kopmuş dalından
yaprakların rengi sarı işlenmiş
görüyorum
ben daha ölmedim
arkadaşlarım dostlarım
selam söyleyin onlara
gelende gelmeyende sagolsun
tek sözde olsa geçmiş olsun diyenlere
saate bakıyorum....
zaman bir türlü geçmek bilmiyor
akrep gecenin ikisini vuruyor
yelkovansa dönüp duruyor
saniyeyi göremiyorum bile
neyse önemli degil
yüreğimde bir acı
şakagımda ılık bir ter
içimde bir boşluk var
ve ben,
o boşluğa bırakılıyorum
kendimi kuş kadar hafif hissediyorum
gözlerim açık
anneme bakıyorum
artık ne görebiliyor nede duyabiliyorum
hiçbir şey hiçbirşey hissetmiyorum
ne acı ne de sızı
annemin gözyalar bedenime akıyor
ellerim ayaklarım kaskatı
bedenim buz kesti
rengim de soldu
tıpkı sonbahar yapragı gibi
özağacım dalımdan koptum sanki
yere düşüyorum
gözlerimin altı morarmış
artık başımda ağrımıyor
bu insanlar niye böyle ağlıyor
anne yoksa ben
hayır hayır bunlar bir hayal
daha hayatı şimdi yaşayacağım
ben ölmedim
ölen ben değilim
ölen sadece bedenim
aslında gerçek degil bunlar
rüya degil mi?
söyleyin bana rüya deyin bir hayal
ben ölmedim daha
ben ölmedim degil mi?
daha nice bedenlerde yaşayacağım! ...........