Ben Ölmedim ! Şiiri - Neslihan Akay

Ben Ölmedim !

Mezarımın başında durup ağlama.
Ben orada değilim!

◂ ❚ ⊱ꕥ⊰ ❚ ▸

Ben, hoyratça eserken saçlarını savuran rüzgarım,
Gökyüzünden düşerken parlayan bir kar tanesiyim.
Buğday başaklarının üzerinde dans eden güneş ışığıyım,
Toprağa dokunan nazik bir el,
Köklerden yükselen bir yaşam umuduyum.

⊱ꕥ⊰

Ben, sonbaharda sararan yaprakların arasındaki huzurum,
Yağmurla canlanan toprağın derin nefesiyim.
Bir çiçeğin açışındaki sessiz sevinç,
Bir kuşun kanadında, uzaklardan gelen rüzgarım.
Her solukta, her adımda, her kalp atışında,
Bir yaşamın içinde, sonsuza dek süren bir yankıyım.

⊱ꕥ⊰

Ben, denizlerin derinliklerinde yankılanan bir şarkıyım,
Dalgaların sahile vururken söylediği bir masalım.
Gecenin karanlığında parlayan bir yıldız tozuyum,
Sonsuz boşlukta, her göz kırpışında bir hikâye anlatırım.
Gün batımının son kızıl aleviyim,
Tomurcuklanan dallarda yeşeren bir umut ışığıyım.

⊱ꕥ⊰

Mezarımın başında durup ağlama.
Ben orada değilim!

◂ ❚ ⊱ꕥ⊰ ❚ ▸

Ben, ilkbaharın getirdiği taze bir başlangıcım,
Ufukta kaybolan güneşin hüzünlü vedasında saklıyım.
Bir su damlasının gölde yarattığı dalga gibiyim,
Sevinç ve hüznün iç içe geçtiği anlarda varım.
Varoluşun ince dokusunda işlenmiş bir sır,
Gözyaşının içindeki derin bir anlamım.

⊱ꕥ⊰

Ben, kış soğuğunda içe çekilen ilk nefesim,
Kar örtüsü altında uyanmayı bekleyen bir tomurcuk.
Yeni doğmuş bir bebeğin annesine bakışlarında,
Her doğumda, her vedada, sonsuzluğa akan bir izim.
Yaşamın her dokunuşunda, her sessiz çığlığında,
Bir varlığım, bir yokluğum, bir yeniden doğuşum.

⊱ꕥ⊰

Mezarımın başında durup ağlama,
Ben orada değilim. Uyumuyorum!

Ben Ölmedim !

◂ ❚ ⊱ꕥ⊰ ❚ ▸