Ellerinle dikip büyüttüğün çiçek ben olmalıydım.
Sarı saçlarını bağladığın toka,
Koluna taktığın saat ve bileklik,
Kulağında ki küpe ben olmalıydım.
Dudaklarına sürdüğün ruj,
Gözlerine çektiğin sürme,
Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta