Ben olmak Şiiri - Hayrunnisa Kingir

Dursam ne olur acaba,
Koşan olmak kaçmak mıdır,
Kendime kalsam hiçbir şey yapmadan,
Ne kadar korkutucu gelir bu bana.

Ben olmak hep ağır gelmiştir bana,
Belki de bu yüzden kaçmakta bedenim,
Belki de bu yüzden ruhuma ağır gelmekte her şey.
Sorularla bir bütünüm ben,
Cevaplanmadı bu sorular,
Cevaplamaktan da kaçmaktayım.

Yeni bir gün, yeni umutlar,
Ama içimde biraz hüzün,
Korkuyorum, çaresizim,
Tüm duyguları en uçlarda yaşıyorum.

Bu sokaklar, bu evler neden var,
Kim dolduruyor içlerini?
Hayatlar, ruhlar ne yapmakta,
Boşlukta bedenler savrulmakta.

Ben bedenimi astım askıya,
Ruhum kaldıramamakta yükünü.
Yalvarıyor çığlıklarla,
Ağlayan gözlerle,
Çırılçıplak kaldı haykırışlarla.

Ürktü, kıvrıldı, geçti bir köşeye,
Bekliyor —
Bekleyince gelmeyeceğini bildiği halde bekliyor.

Ama belki,
Koşmak da, kaçmak da, beklemek de
Bir yol arayışıdır.
Belki beden ruhu taşır,
Ruh bedeni iyileştirir.
Belki soruların kendisi cevaptır:
Kaçarken de, dururken de,
Kendine yaklaşır insan yavaşça.