Ben oldum senden sonra Şiiri - Oktay Çekal

Ben oldum senden sonra

Hayat çıldırmış olmalı,
Herkes bir köşede aşmış hayatı gidiyor,
Umursamadan…
Belki de önemsemiyor olan biteni,
Görmüyor gözlerinden yetiyor bu,
Görmeyince belki…
Uçuyorum yine kanatlarım kısa,
İstediğim uzaklara gidemiyorum,
Olsun gittiğim yerlerin nefesini çekerim bende,
Olmadığın başka yerler değil mi? Sonuçta…
Çok uzak olmasa da,
Sen yoksun ya başka ruhların soluğu yayılır orada…
Seni çoktan unutturacak bir sis bu,
Kaybedeceğim yüreğimde atmayacaksın artık,
Çıktın hayallerimden,
Sokaklarında dolaşmıyorsun, ben yok sende artık…
Duygularımın dağıldığı o boşlukta uçuyorum,
Gözlerimde bir maske sarılı,
Bakmıyorum senden hiç bir anıya,
Görmüyorum ne güzelmiş unutabilmek…
Bir bardak çayın bile lezzeti damağımda,
Damaklarımda bir tat var senden sonra,
Hayatı almışsın benden sadece beni değil…
Geri aldım pençelerim çekti bana,
Artık yeşilin her tonunu hissediyorum,
Güneşte yanabiliyorum senden sonra,
Bir iyilik et çıkma karşıma, görmem ki seni…
İnsan ancak görmek istediğine bakarmış,
Sevdiğini koklarmış rüzgâr getirirmiş yüzüne dokunurmuş…
Öyle bir ben oldum ki; coştu yüreğim hayata,
Mavinin gözüme bakışındaki şiir bile yanık artık,
Anlayabiliyorum ben oldum senden sonra…

Oktay ÇEKAL
30.05.2012-20.05