Ben Oldum Deme Şiiri - Rifat Kurtoğlu

Nelere gebedir geleceğimiz,
Belli mi yarın ne olacağımız,
Nerede ne zaman öleceğimiz?
Şeytan’a aldanıp “ben oldum.” deme.

Gönülüne bugünün hoş gelir belki,
Yaz döner de güze kış gelir bil ki,
Zamanla başına iş gelir bil ki,
Bugüne aldanıp “ben oldum.” deme.

An gelir başına ters döner yuvan,
Gün olur derdine bulunmaz devan,
Bozulur fiyakan söner o havan,
Ne olurum de “ben oldum” deme.

Bulanıp bulanıp durulmak da var,
Şaşırıp ziyana sarılmak da var,
Yarı aç yarı tok sürünmek de var,
Halına güvenip “ben oldum” deme.

Mahkemeler kadıya mülk olurdu,
Tahtlı taçlı sultanlar mı ölürdü?
Kalsa Sultan Süleyman’a kalırdı,
Makama Güvenip “ben oldum” deme.

Lâl olanda nasıl şakır o dilin?
Kesilir tutmazsa ayağın elin,
Can bedene yükse ne olur halın?
Gençliğe güvenip “ben oldum” deme.

Unutursun bir gün şöhreti şanı,
Arasın gençliğin sıhhatin hani,
Mademki dünyanın her şeyi fani,
Sakın bel bağlayıp “ben oldum” deme.

KURTOĞLU’M misali yanarsa çıran,
Çok beklersin amma gelmez ki sıran,
Kâr eylemez o an ne pulun paran,
Aman ha yanılıp ‘ben oldum’ deme.

1994