Ağır geliyor yokluğun yâr..
Tutamıyorum artık sabrın ipini..
Ha koptu ha kopacak..
Bir sen-i ben oluyorum her yere düşüşümde..
Geceler tutsak..
......Kırılmış ömrümün ayakları..
Hem yetim kaldı, hem öksüz bu aşkın adı..
Beni kör kuyularda merdivensiz bıraktın,
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Devamını Oku
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Ben öldüm
Ağır geliyor yokluğun yâr..
Tutamıyorum artık sabrın ipini..
Ha koptu ha kopacak..
Bir sen-i ben oluyorum her yere düşüşümde..
Geceler tutsak..
......Kırılmış ömrümün ayakları..
Hem yetim kaldı, hem öksüz bu aşkın adı..
Sızlıyor bak işte...
Sözde kabuk bağlamış yaram..
Soğuk duvarlar çöküyor üstüme..
Sen- sessiz-ben-öldüm...
Meral Kartal
Güzel bir anlatım.
Beğeni ile okudum.
listeme aldım.
Tam puan
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta