Ben Olayım Şiiri - Emrah Bekci 2

Beni hatırlarken için sızlasın,
Yürüdüğün yollar, gezdiğin parklar,
Gördüğün suretler, hatta ismini sesleyenler,
Hep beni hatırlatsın.

Gökyüzünde süzülen her bakışın,
Bir kuşun kanadı, rüzgârda savrulan yaprak,
Unutma, artık sevgim yıldızlar kadar uzak,
Ama sende, bir ateş, bir yangın var.

Kimi zaman yağmur, denizler gözyaşın olsun,
Düşen her damla, adımı fısıldasın,
Fırtınalar dinip, gökkuşağı çıkınca,
İçinde açan umut çiçekleri, ben olsun.

Bir akşam güneşi, ufuktan batarken kaybolsun,
Beni hatırlatan her siluet, bakışına konsun,
Her bir gölge, seninle ben diye konuşsun,
Geçmişin benli sıcak anıları, sende râm olsun.

Deniz kenarında, dalgaların sesi,
Bir melodi gibi ruhunu sarsın,
Kumsalda yürüyen ayak izlerin,
Her adımın unutmasın, benimle olsun.

Zaman geçse de, kaybolsa da anılar,
Bir şarkı söyle, dillinde benli vuslat olan,
Her bir tınıda, kırık dökük notalar,
Hatta hüzzam ile seni geçmişe çağıran,
Söylerken, gözünden düşen benli damla olan.

Zemherinin soğuk gecesi, ateşten bir masal,
Beni hatırlatan her kıvılcımda sen yan,
Sıcak bir yaz akşamı, gök yıldızlarla dolu,
Her bir parıltıda bensizliğinle öylece kal.

Bir gün rüzgârda, sesim fısıldasın,
Hüznümün sıcak kollarında kaybol,
Geçmişin gölgesinde, geleceği ararken,
İçindeki sevda hiç sönmesin, solmasın.

Her bir ağaçta, her bir yaprakta,
Bir parça sevgim hep seninle kalsın,
Ve sen, beni hatırlarken sızlan, hüzünlen,
Kalbindeki yerim hiç değişmesin, beni unutmasın.

Yıldızlar kayarken, tuttuğun dileklerin ben olayım,
Her yeni sabah, doğan güneş adımı fısıldasın,
Yaşamın her köşesinde, hep yanında,
Keşke olsaydı, o olsaydı dediğin,
Beni hatırlarken için sızlasın.