Ben Olacağım Şiiri - Ali Türkmen

Evin, barkın ocağın dağıldığında
Sahipsiz kalınca öylece ortalıkta
Işığı sönmeyen bir kapının, vur tokmağına
Çaldığın kapının ardında, ben olacağım

Kale almazsa kimseler sözlerini
Haykırışların duyuramazsa hislerini
Önünde diz kırarım, sor tüm suallerini
Sahipsiz feryatlarına cevap, ben olacağım

Feleğin hilesi üzerse seni
Bulutlar kaplarsa güzel gözlerini
Gözlerin dökerse en zarif incileri
Gözyaşlarına mendil, ben olacağım

Gecenin heybetinde cihan ürperse
Ay geceye daralıp, yıldızlarda sönerse
Korkma, karanlık sokaklara yolun düşerse
Mehtabın ardında, gecede, ben olacağım

Sararınca dallarda, yaprakların rengi
Sonbaharın hüznü, sarmasın seni
Sonbahar kışların olsan esiri
Dört mevsim baharın, ben olacağım

Soğuğun kollarına düşüp titrediğinde
İmdada yeltenip, bir el istediğinde
Kül ettiğin gönlümün son aleviyle
Tenine vuran güneş, ben olacağım

Af dilersen bir gün hatalarına
Kaldır ellerini yüce Mevla’ya
En derin pişmanlıklar vurunca dudaklarında
Yaptığın duaya Âmin, ben olacağım

Felaketler başında sıraya girerse
Tozpembe hayatına, kör dumanlar çökünce
Hayatın kararıp, umutların sönünce
Umutla beklenen şafak, ben olacağım

Gözlerin süzülüp, güzelliğin solunca
Riyakâr sevenlerin senden geçince
O asi başın öne düşünce
Yar diye bağrına basan, ben olacağım

Çalarsa eğer ölüm kuşu kapını
İsterse kurban olduğum canını
Sen Hızır gibi bekle dünyanın sonu
Yerine kurban, fedai ben olacağım