Ben ÖL’ümdüm.
Yaşarken, gözlerimden dile gelirdi heceleri yaşamın.
Geçen her bir günün hesabını yapan Tanrının defterine çalakalem yazılar yazdım kimine günah dediler, kimine sevap.
Doğumuma neden olan yaradılış hikayelerinden yazıldı tüm kitaplar.
Ne ölümdü beni alan,
ne de doğumlardı geri getiren,
bir büyük AŞK idi meleklerce kazınan omuzlarıma.
İyiliğim aşk,
günahlarım sevda masalı idi.
Ben doğum idim,
doğmamış her duygudan ilhamını alan,
doğup gülümseyen,
yaşayıp ağlayan bir aşkın içinde yola çıkan.
Tenime kazınıyor yaşamın en kutsal metinleri
ve
özgür bırakıyorum ruhumu,
tenim öksüz…
Kayıt Tarihi : 21.3.2012 01:50:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!