Mevlânâ' ya sormuşlar,
Allah'a(C.C) nasıl bu kadar yakın olabiliyorsun?
O da "Ben ol da bil" demiş.
Ben de gönlüme sordum,
İçinde nasıl bir aşk ateşi var diye?
Dedi, on sekiz bin âlem yağmur olup yağsa üzerime,
Yapacağı etki, günlerce susuz kalmış birinin deniz suyu içmesi gibidir.
Yağmurlar yağdıkça üzerime, sadece ateşimi harlandırır.
O zaman anlat dedim aşkını,
Dedi hiç mümkün olabilir mi tarifi?
Bir araya gelse bütün dünya dilleri, yoktur yine tarifi.
Peki hiç korkmuyor musun, sevgilin seni terk ederse diye?
Sakın günümüz aşklarıyla kıyaslama gafletinde bulunma benimkini,
Hem, günümüzde karşılıklı olur sevgiler,
En küçük sarsıntıda kırılıverir kalpler.
Tek bir Zât için attı, atıyor, atacak bu kalp,
O hayatımda olsa da olmasa da.
Gönlüme son bir soru sordum,
Bu kadar devasa, ateşli ve derin bir aşka nasıl tutuldun?
Nasıl yaşatıyorsun bu aşkı?
Dedi ki: "Ben ol da bil."
Kayıt Tarihi : 12.3.2015 20:03:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!