Ben Öğretmenim Şiiri - Ramazan Kağnıcı

Ben öğretmenim
Bulutlar kadar doluyum bugün
Hem de tıka basa
Bazen ilmik ilmik yağıyorum
İçimi titreten şimşeklerin altında
Ödenmemiş ve hiçbir zaman
Ödenemeyecek bedellerin peşinde

Ben öğretmenim
Vicdan okyanuslarında dalgalara,
Girdaplara aldırmadan
Hep ileriye kulaç atan
Durak durak değil, yürek yürek gezerim ben
Diyar diyar, ülke ülke
Durağım yoktur benim.
Mekânım gönüllerdir
Kıvrım kıvrım akarak
Menderesler çizen bir nehirim ben
Her geçtiğim yere bir şeyler bırakırım
Sevgi adına, dostluk adına, insanlık adına…

Ben öğretmenim
Bazen bir cemre gibi düşerim
Çocukların bembeyaz gülüşlerine
Yüksekova’da, Gaziantep’te, Derbent’te,
Akşehir’de, Haymana’da
Sizinle yürürüm çamurlu köy yollarında
Anadolu’nun bağrı yanık tarlalarında
Emek olurum,
Damla damla alın teri olurum
Çiftçilerin umut dolu bakışlarında

Ben öğretmenim
Yüksekovalı İmat, Gaziantepli Enez
Akşehirli Beytullah, Haymanalı Azat
Bayburtlu Hamit, Derbentli Kezban
Tonlarca sevgi,
Tonlarca vicdan taşıyorum ben
İçim içime sığmıyor
Volkan gibi, yanardağ gibi, tsunami gibi
Sevgi sevgi dolup taşıyorum ben

Ben öğretmenim
Buram buram Anadolu kokarım
Şiir kokarım, yanık yanık türkü kokarım ben
Bir yanım Yunus, bir yanım Veysel,
Bir yanım Karakoç, bir yanım Mahzuni’dir benim
Nakış nakış, sözcük sözcük düşerim
Öğrencilerimin yüreklerine

Ben öğretmenim
Nene Hatun, Sütçü İmam
Şerife Bacı, Seyit Onbaşıyım ben
Belki onlar gibi mermi taşımadım cepheye ama
Yürek taşıdım, vicdan taşıdım, umut taşıdım,
Hürriyet taşıdım Anadolu’nun her köşesine

Ben öğretmenim
Emektir, umuttur, özlemdir
Özgürlüktür, sevgidir, merhamettir adım.
Ben öğretmenim, ben öğretmenim.