Ben Öğretmenim Şiiri - Özcan Hüner

Öğretmen sevgidir,
Kucak dolusu sunar sevgisini.
Öğretmen çiçektir,
Bütün çiçeklerin kokusunu yayar etrafa.
Öğretmen ışıktır,
Karanlıkları aydınlığa çevirir.
Öğretmen sanatçıdır,
Bağrı yanık türküdür,
Buram buram sevda kokan, hasret kokan.
Bazen heykeltıraş,
Bazen de fırında bir hamurkar.
Yoğurur bütün bildiklerini,
Öğrencilerine sunar, kucak, kucak…
Ben öğretmenim işte.
Adını saygıyla andığım,
Bütün öğretmenlerim gibi.
Türk bayrağının dalgalandığı,
Her yer vatanımdır diyerek,
Vatanı için canını veren de benim işte.
Benim silahım kalemimdir,
Ölüm yerine bilgi sunar kalemim.
Vatanını canı pahasına koruyan,
Sütçü İmam'ım, Şahin Bey'im ben.
Bazen Doğu Anadolu'nun Sınır Köyü'nde,
Geçit vermeyen karlı dağlarındayım.
Allahü Ekber Dağları'nda,
Sarıkamış dağlarında,
Şehitlik şerbetini içelim ben.
Çocuklar okula gelebilsin diye,
Yolları açarım kazma kürekle.
Bazen Karadeniz'in yaylalarında,
Çay bahçesinde, fındık bahçesindeyim.
Deli dalgalarda hamsi tutar,
Düğünlerde horon teperim.

Millet malını kendi canından değerli gören,
Şerife bacıyım, Halime Çavuş'um ben.
Bazen İç Anadolu'nun dondurucu soğuğunda,
Çocuklar üşümesin diye sobayı yakanım ben.
Ovasında buğdayı biçen ben,
Yaylasında koyun ve keçi otlatanım ben.
Bazen de Trakya'dayım,
Ayçiçeği tarlasında, çeltik tarlasında,
Sınırında nöbet tutan Mehmetçik,
Cumhuriyeti kuran Mustafa Kemal Atatürk’üm ben.
Bazen de Akdeniz'de Toroslardayım,
Narenciye bahçesinde,
Plajlarında yüzenim ben.
Bazen Ege'nin ovalarında,
İncir bahçesinde, üzüm bahçesinde,
Vatan uğruna can veren Kubilay'ım ben.
Ben öğretmenim Bursa'da,
Evliyalar diyarında.
Uludağ'da açan,
Kardelenlerim var benim.
Kar gibi beyaz,
Tertemiz duyguları olan kardelenlerim.
Ben öğretmenim işte,
Yurdumun her yerinde.
Şimdi veda zamanı geldi kardelenlerim,
Ama üzülmüyorum.
Çünkü siz kardelenlerim,
Yurdumun dört bir yanında dağılacak,
Diktiğimiz fidanlarsınız.
Yarın hepiniz büyüyecek,
Meyve veren ağaç olacaksınız.
Ömrünüz uzun,
Geleceğiniz parlak.
Bahtınız açık olsun kardelenlerim.