Mesleklerin en yücesidir işim,
Atatürk'ten aldım ben bu görevi;
Sorumlu kuşaklar yaratmak için
Geceli gündüzlü çalışan benim;
Ben, öğretmenim...
Kendim için yaşamak haram bana,
Ulusuma adamışım kendimi;
Kırk derecelerde yanarken tenim
Soluğu sınıfımda alan benim;
Ben, öğretmenim...
Doğrusu, pek gücüme gidiyor, pek
Diplomamı yıllar önce alıp da
Yıllar yılı atanmayı beklemek;
Başım eğik "İşsizim" diyen benim;
Ben, öğretmenim...
Devletimce sahip çıkılmaz bana,
Her nedense hor görülür emeğim;
Kıt kanaat geçinebilmek için
Bin bir türlü cambazlık yapan benim;
Ben, öğretmenim...
Atatürk'e bağlılığım yüzünden
Oradan oraya sürülürüm ben;
Özgürlük ve bağımsızlık uğruna
Ölümü bile göze alan benim;
Ben, öğretmenim...
Körpecik beyinleri karanlıktan
Çıkarırken bilim aydınlığına
Terörün o nankör kurşunlarına
Yüreğini siper eden de benim;
Ben, öğretmenim...
Yıllar boyu çalışsam da durmadan
Kolay kolay kurtulamam kiradan;
"Laik Cumhuriyet"tir gerçek evim,
Onu koruyacak olan da benim;
Ben, öğretmenim...
23 / 11 / 2011
Niyazi ÇetinKayıt Tarihi : 13.12.2016 21:53:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!