Ben öğretmenim Şiiri - Ertav İrfan

Anadolu’nun bağrından kopup geldim,
Yüreğimi, Harran Ovasının sıcağına saldım.
Ağrı Dağının eteklerini evim bildim.
Bayrağımın dalgalandığı yerde, öğretmenim ben.

Henüz üniversiteden yeni mezun oldum,
Kendimi ülkemin ücra bir köyünde buldum.
Kır çiçekleri öğrencilerimle, ağlayıp güldüm,
Gurbetlik sancısı yüreğinde, öğretmenim ben.

Yaz demedim, güz demedim koştum yollara,
Hünerim sardı her bir yanı, düştüm dillere,
Bülbülün âşık olduğu kırmızı o güllere,
Ardına bakmadan giden öğretmenim ben.

Ülkemin aydınlanmasıdır tek derdim,
Yürüyeceğim bu yolda, etmeseniz de yardım.
Öğrencilerime kavuştuğumda murada erdim,
Murada eremeyen Emine öğretmenim ben.

Sabah oldu düşmeli sıkıntılı yollara, okul bekler!
Sırtımızda duruyor taşınacak mukaddes yükler.
Gurbette ana, yar,hasretini yüreğine ekler,
Öğrencileri için ölüme giden, Derya öğretmenim ben.

Kimse bilmese de kıymetini Allah biliyor bu yeter,
Erhan,Alişan,Çetin diyorum,söz burada biter!
İnanıyorum, tertemiz ruhunuz cennette yatar,
Tarihe altın harflerle yazılan öğretmensin SEN!

(Gencecik bedenlerini,koskocaman ümitlerini elim bir kaza sonucu sonsuzluğa yolcu ettiğimiz meslektaşlarıma Yüce Mevla’dan rahmet istiyorum.Kederli ailelerine başsağlığı diliyorum.)