Ben öğretmenim Şiiri - Ümit Yılmaz1

Bilgi aşığıyım, gönül dostuyum,
Sevgiler arayan, ben öğretmenim.
Karanlığa düşman, cehlin hasmıyım,
İlimleri soran, ben öğretmenim.

Dertler karşısında, kara bağlamam,
Fırsat elde diye, çıkar sağlamam,
Duyguluyum amma, kolay ağlamam,
Gözyaşları silen, ben öğretmenim.

Ağlamam dediysem, sanmayın hissiz,
Acılar çekerken, olurum sessiz,
Nerde bir yavrucak görsem, çaresiz,
Yarasını saran, ben öğretmenim.

İnlese birisi derinden, ince,
Yetişip bulurum, halleri nice,
Ta beynine girip lif, hücre, hücre,
Dertlerini soran, ben öğretmenim.

Birisi çıkıp da, sormaz kendine,
Niçin feryat eder, bunun derdi ne?
Yurdumun birikmiş, cümle derdine,
Çareler arayan, ben öğretmenim.

UMUD’UM, duramam, yurdu gezerim,
Sazım ile düşmanları üzerim,
Hürriyetten uzak, canı neylerim,
Vatan için ölen, ben öğretmenim.
15.04.1996
Annemasse-Fr.