Ben Öğretmenim Şiiri - Funda Menekşe

Ben öğretmenim,
Ürünü insan olan
Geleceğe ışık tutan
Kimi güldüren kimi düşündüren
Öğrencilerini evlat bilen
İşte o benim.

Ben öğretmenim,
Başöğretmen Atatürk izinde,
Bilimle, fenle yolunu çizen
Gösterdiği hedefe
Yılmadan, sabırla yürüyen
İşte o benim.

Ben öğretmenim,
Minik kalplerde taht kuran
Cehalete karşı duran
Yeri geldiğinde ip atlayan,
Yeri geldiğinde top oynayan
Ruhu hep çocuk kalan
İşte o benim.

Ben öğretmenim,
24 Kasımlarda anımsanan
Tatilleri kıskanılan,
İşi kolay sanılan,
Oysa evde bile çalışan,
Yapıştırıcı ve makasla bir ömür yaşayan
İşte o benim.

Ben öğretmenim,
Küçük adımlarla büyük hayaller hedefleyen,
Çalışıp didinip üreten,
Ufka giden yol,
Medeniyete açılan kapı
Tükenmeyen mum var ya
İşte o benim.

Ben öğretmenim,
Bazıları doktor olurum, bazıları oyuncuyum.
Öğrenmeye aç bir öğrenciyim,
Sınıftaki baba ya da anneyim.
Bir bakmışsınız önlük diken terziyim.
Sınıfa girince kendini unutan,
İşte o benim.

Ben öğretmenim,
Tüm dertleri, kaygıları
Sınıf kapısında bırakırım.
Onlar gülümseyince mutlu olurum
Kızsam bile uyur uyanır unuturum
Başarıları ile avunurum.
İşte o benim.

Ben öğretmenim,
Yağmur altında oyun oynayan
Rüzgârlarda uçurtma uçuran
Gölgede onlarla kitap okuyan
Sınıfı mutfağa çevirip onlarla yemekler yapan
İşte o benim.

Ben öğretmenim,
İsterim ki hepsi başarsın
Hayaller kursun ve ulaşsın
Adım unutulsun ya da hep hatırlansın
Ama yüreklerinde sevgim kalsın.
Geleceğe dokunabilen var ya
İşte o benim.

Ben öğretmenim,
Kimi bozkırda açan çiçeğim,
Kimi dağ başında yanan ışık
Kimi büyük şehirlerde sıkışık
Kimi bir başınalığa alışık
Nerede olursam olayım vatanıma âşık
İşte o benim.