Ben Öğrenciyim Anne Şiiri - Buruk Sevinç

Odamın bir köşesine oturdum, efkarlıyım
Bir seni bir de sevdiğimi düşünüyorum anne.
Ne kadar kırgın olsan da bana
Beni, ne çok sevdiğini biliyorum.

Sözünü dinlemediğim zamanlar
Kızıyorsun bana.
Ama bu kızgınlık az sürüyor,
Saçlarımı okşuyorsun anne.
Biliyorum kalbini kırdım,
Ne yapayım ben öğrenciyim anne.

Şimdi ayrı diyarlardayız anne.
Seni çok özlüyorum.
Bir seni bir sevdiğimi özlüyorum anne.
Çok dertliyim anne.
Biraz mutlu, biraz da hüzünlü...
Affet beni ben öğrenciyim anne.

Biliyor musun anne?
Bir seni, bir de sevdiğimi düşünürken
Zaman su gibi akıp geçiyor.
Sanki yanımdasınız, şuramda bir yerde.
Şimdi yaptıklarım senin için,
Bir de sevdiğim için anne.
Onun kim olduğunu bilmiyorsun
Ama bir gün öğreneceksin.
Belki yine kızacaksın,
Belki de sevineceksin.
Biraz çapkınım, biraz deli dolu,
Ama ben öğrenciyim anne.