Ben O Kelimeleri Aldırdım

Neymiş şiirle yatıp kalkıyormuşum.
Kolay mı sanıyorsun perdelerini üzerine çekmiş karanlığı tekrar ve tekrar doğurtmak kelimelerle...
Yıllar önceydi; kulağıma eğilip bir şiiri fısıldayan kadının dudaklarındaki intiharım.
Ceplerimde biriktirdiğim telefon kartları vardı ama ölüyorum diyebilecek kadar dakikam yoktu o gün.
Ne tesadüf ki yakacak bir sigaram da yoktu(!) soğuyan yüzüme üfleyecek kadar.
Birkaç kitap vardı kokladığım.
Altı benim için çizilmiş satırları tekrar tekrar otopsiden geçirdim.
İkimizden önce ölmüş olabilir miydi aşk?
Son parasını güllere yatıran kumarbazların ve içten içe gülerken ağlayabilen bütün kadınların ağızlarına aldıkları sözcükleri düşündüm.
Ve beynimi buruşturarak attığım çöp kovasına doğru eğilip kustum.
Kalbimi kaldırdım masadan.
Seviştiğim bütün şiirler dedim eğer kucağında doğuracaksa.
Çok özür dileyerek:
Ben o kelimeleri aldırdım...