Sordun mu?
Sordun mu hiç ben niye varım?
Yaşadın yıllar boyu
Okullar bitirdin, kitaplar devirdin
Bazen sevdin, bazen de sevildin
Mutluluk istedin bazen; elle tutulur olmasa da
Bazen güldürdün, bazen ağlattın
Bazen de düşündürdün kıvrak zekanla
Ama sordun mu?
Sordun mu hiç?
Ben niye varım?
Ağaçların dallarını süsleyen yaprakların
Sonbaharın gelişiyle; dallarından düştüğünü gördüğünde
Güzeliyle,çirkiniyle,zenginiyle,fakiriyle
Bir çocuk doğarken gözlerini açtığında hayata
Bir başkasının ansızın ölümüyle
Gözlerini yumduğu şu yaşamda
Sordun mu?
Sordun mu hiç?
Ben niye varım?
Bir evde düğün dernek varken
İki yaşam birleşirken
Yükselen kahkaha seslerini duyduğunda
Bir diğerinin evinde yasa bürünmüş
Ağıtlar yakılmakta,dualar okunmakta olduğu bir zamanda
Sordun mu?
Sordun mu hiç?
Ben niye varım?
Bir hikmete bedel öderken
Kimi zaman isyan edesin gelirken
Suskunluğu kendine kar sayıp
Sabretmeyi öğrenirken
Sordun mu?
Sordun mu hiç?
Ben niye varım?
Çocukken küçük şeylerden mutlu olur insan
Büyüdükçe doyumsuzlaşan nefsini
Dizginlemeye çalıştığın her nefeste
Verdiğin onca emek,mücadelede
Sordun mu hiç?
Ben niye varım?
On bir ayın sultanı geldiğinde
Sahurdan sonra aç bıraktığın mideni
İftarda donattığın yemeklerin lezzetine varırken
Allah'ın verdiği nimetlere el açıp şükrederken
Bir diğeri iftar çadırında sırasını beklerken
Bir sıcak çorbayı içmeyi hayal ederken
Sordun mu hiç?
Ben niye varım?
Dondurucu bir kış soğuğunda
Sıcak evinde lapa lapa yağan kar tanelerini seyrederken
Dışarıda soğuktan üşümüş bir fakiri
Düşünüp yüreğin sızlarken
Hayatın meşakkatli yollarından geçerken
Sordun mu hiç?
Ben niye varım?
Kayıt Tarihi : 19.8.2004 14:08:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.