Sen çıktın karşıma.
İlk sevgi.
Belkide ölümümün nedeni.
Her gün seni gören gözler,o gün bambaşka gördü seni.
O an zaman durdu.Ben durdum,sen durdun..Hiç böyle hissetmemiştim.Sanki birisi,göğüs kafesimin sol tarafına bir şey batırıyordu.Boğazım düğümlendi.Elim ayağım birbirine karıştı.Yapabildiğim tek şey donup kalmaktı.Alev saçan saçlarınla beni karşıladın.İşte hayat şimdi başlıyordu.Tam şimdi. Seninle..Oysa çocuktuk daha.Yola çıkmış yeni yolcuyduk.Ama duygularıma karşı koyamıyordum. Gamzelerine daldım. Tenin bembeyaz..Bir an durup tökezledim.Bir şeyler söyleyecek gibiydin.Bende birşeyler söylemek istiyordum ama o kalbimdeki ağrı buna karşı çıkıyordu.Gülümsedin,yanıma geldin
Ve merhaba..
O kelime..Sadece o bir tek kelime kulaklarımda çınladı kaç kere.İsmin nisandı senin.Ben nisanı çok sevdim..Yıllarımız geçti birlikte.Bir hüzünden binlerce sevince.Günler geceler daha bir anlamlı geçiyordu.Mutluluk vardı.Sevinç,neşe vardı bizde..Artık biliyordum sensiz asla yaşayamayacağımı
Dünya var olalı beri çirkin ve soğuk,
Erken içeceğimiz bir ilaç gibi.
Tadı dudaklarımızda acımsı, buruk.
Bu saatte gözyaşları, yeminler,
Boş bir tesellidir inandığımız.
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta