Ben Nisanı Çok Sevdim Şiiri - Ayşenur Takak

Sen çıktın karşıma.
İlk sevgi.
Belkide ölümümün nedeni.
Her gün seni gören gözler,o gün bambaşka gördü seni.
O an zaman durdu.Ben durdum,sen durdun..Hiç böyle hissetmemiştim.Sanki birisi,göğüs kafesimin sol tarafına bir şey batırıyordu.Boğazım düğümlendi.Elim ayağım birbirine karıştı.Yapabildiğim tek şey donup kalmaktı.Alev saçan saçlarınla beni karşıladın.İşte hayat şimdi başlıyordu.Tam şimdi. Seninle..Oysa çocuktuk daha.Yola çıkmış yeni yolcuyduk.Ama duygularıma karşı koyamıyordum. Gamzelerine daldım. Tenin bembeyaz..Bir an durup tökezledim.Bir şeyler söyleyecek gibiydin.Bende birşeyler söylemek istiyordum ama o kalbimdeki ağrı buna karşı çıkıyordu.Gülümsedin,yanıma geldin
Ve merhaba..
O kelime..Sadece o bir tek kelime kulaklarımda çınladı kaç kere.İsmin nisandı senin.Ben nisanı çok sevdim..Yıllarımız geçti birlikte.Bir hüzünden binlerce sevince.Günler geceler daha bir anlamlı geçiyordu.Mutluluk vardı.Sevinç,neşe vardı bizde..Artık biliyordum sensiz asla yaşayamayacağımı
Sende öyle.. İlkokuldan Ortaokulun sonuna kadar,aynı okulda, aynı sınıfta,aynı sıradaydık.Sana bakmaktan dersi bile dinleyemezdim.Bir sevgi cümlen bütün gün gülümsememe neden oluyordu.
Ha bide o gülümsemen bütün gece aklımdan çıkmıyordu..Seni beklemeyi bile çok seviyordum.Sürpriz yapmayı,hediyeler almayı..Dershane çıkış saatlerini,derslerini sen değil ben ezberlemiştim.Senin haberin bile olmazdı,Ben senin çıkış saatinde saklanıp o parkın köşesinden çıkardım ansızın.Beni görüp biranda gülümserdi yüzün.Saçlarını bir silkeleyip hızlı adımla gelirdin.
Yanağıma bir öpücük kondurup,bugün olanları anlatırdın.Ben ise susar o an gözlerine doya doya bakardım..Sonra gülümser sen ne yaptın bugün canım derdin.Tabi ben gözlerine daldığım için seni duymazdım.Sen bunu fark eder gülümser din.Sonradan kendime gelip anlatırdım Seni çok özledim derdim, bende seni çok özledim derdin.O an yine sarılırdın bana,bende sana..
Ben seni sevmeyi severdim..
Yıllar geçti.Her gün her dakika her saniye birlikte yıllar geçti.İkimizde çok iyi anlamıştık ayrılamayacağımızı.Korktuğumuz şey geldi başımıza.Ve her hikayenin sonu gibi ayrılık çıktı ortaya.
Karşıma çıktığın an duran zaman sustu..
Kader konuştu.
Bir sürü duygu yaşadım gideceğinde
Aşk yıkıntısı
Hayal kırıntısı..
Günlerce uyku yoktu gözlerimde.Bittiğim son noktasıydı.Yüreğim dağıldı ardından.Gözyaşları yakıştı kalbimin şafağına asılan uykusuz gözlerime.Gecelere dayandım.Gittiğin gecede kaldım..Gittiğin o yolu adım adım yürüdüm..Sayamadım akıttığım gözyaşlarını.Yıllar geçti ama,sen geçmedin benden.Hep merak ederim,yüreğimin ateşini yakan kişi kim bilir şimdi nerede? Unuttu mu beni? Bitti mi bana karşı sevgisi? Ben..Ben ise unutmayı bırak,hala gözlerinin rengin deyim.Ama o şimdi kim bilir nerede? Kimlerle? Hüzünde mi sevinçte mi? Başı dertte mi? Gönlü bir başka aşka mesken mi?
Gittiği yol,
Yüreğime yürüyor.
Kaldırımlar sessiz.Ama izler silinmemiş.Ve gittiğinden beri bu şehrin her yeri ayrılık kokuyor
Gönül ise fırtınalı.Sessizce takvimler dökülüyor.Kalp neylesin beyhude geçen zamanı,günler anlam vermiyor.Aslında ben hala sensizliğe düştüğüm yerdeyim.Ama bil ki yenilmedim.Sadece seni bekliyorum.Tam o yolda adımlarının yanında.Bekliyorum.. sadece bekliyorum.Elimden başka bir şey gelmiyor.Gülüşünü özlüyorum ve hatırlayınca,yüreğimde kelebekler uçuşuyor.Günler doğmamak üzere batıyor.Yüreklerde hasret sancıları.Biliyorum bir daha doğmayacak güneş.
Ay ışığı yalnız kalacak.Ama bil ki bu kul görmeden sevecek Ölene dek yüreğinde hissedecek Kalbine başkasının girmesine izin vermeyecek.
Ve geçen her yıl nisan sevgisi tazeleniyor,
Ama şimdi öksüz kaldı şiirler ellerimde
Sanırım dönmeyecek beklenene..