Ben Neyleyim Şiiri - Hüseyin Tuztaş

Gelecek için ümitli yaşarken
Bir anlık mutluluğu ben neyleyim
Her kes coşku ile yanımda gülerken
Bir anlık tebessümü ben neyleyim

Çığırından çıkmışken şu gönlüme
Ağlasam yansam dertliysem kime ne
Zalim felek çökmüşken enseme
Bir anlık ferahlığı ben neyleyim

Yorgun yorgun dolaşırken ben caddeyi
Hayalde düşte görmezken gülmeyi
Gerçekten unutmuşken sevmeyi
Bir anlık sevenleri ben neyleyim

Baharın ruhuna zıt diken bitse
Halime gülüp dostlarım yerse
Hayat yaşamaya değer güzelse
Bir anlık güzelliği ben neyleyim

Çile boğum boğum olmuşsa kalpte
Nağmeler donmuş ise bir an telde
Tahtını kurmuşken yalnızlık bende
Bir anlık topluluğu ben neyleyim

Fırtına ile kalbim sürüklenirse
Ben ağlarken düşman sevinirse
Zamanla ecel ömrümü çevirince
Bir anlık yaşamayı ben neyleyim

Çiçekler solmuşsa henüz baharda
Kötüler kol geziyorsa hayatta
Yağmur donuklaşmışsa bulutta
Bir anlık sağanağı ben neyleyim

Rahmet kesilmişse henüz baharda
Nağmeler bozuk çıkıyorsa sazda
Kişi gıdasını buluyorsa cazda
Bir anlık türküleri ben neyleyim

İnsanlar robotlaşmışsa asrımızda
Düşünce zayıf fikirler kısırsa
Hayal dilde politika olunca
Bir anlık gerçekleri ben neyleyim

Çıban çıkmışsa asrın göbeğinde
Ekmek varsa fakirin ümidinde
Çirkin gizliyse öz güzelliğinde
Bir anlık güzelliği ben neyleyim

Dostlar içinde bitmişse muhabbet
Yaşadığım vatan olmuşsa gurbet
Benliğimi kemirirken sefalet
Bir anlık zenginliği ben neyleyim

Hüseyin sürüde ararsın adam
Bitmiyor gerçekleri günlerce yazsam
Bozulmuş köhne hayattan bıkmışsan
Bir anlık düzenliği ben NEYLEYİM

Web Sitem: S E V G İ P I N A R I