Ben Neylerim ki Şiiri - Erkan Algün

Kapattım aleme kapılarımı
Gönül bahçem şuan huzurlu değil
Yokluğun içimde, kor olmuş yara
Kor olmuş alemi, ben neylerim ki!

Hasretin gün be gün eritir beni
Bilirim kavuşturur Yaratan beni
Vuslatında bile özlerken seni
Bu alemi sensiz, ben neylerim ki!

Kainat çiçekleri sensiz perişan,
Yürüyen ayaklar şaşırmış heran
Bülbülün aşkı güle, olmuşken ziyan
Bülbülün aşkını, ben neylerim ki!

Hira dağı üzgün, Mekke avare
Yeni doğmuş bir bebek, sensiz biçare
Emzirirken yavrusunu, üzgünse anne
Üzgün anayı sensiz, ben neylerim ki!

Ab-ı hayat verdin parmaklarınla
Kurumuş gönüller yeşerdi biran
Yemiş vermek isteyen ağaç dalında
Meyvesiz ağacı ben neylerim ki!

Yaratan yaratmış, sevmiş birkere
O sevmenin üstüne, sevilmezmisin sen
Öyle bir aşkı, sundun ki bizi
Bu ayrılığı sensiz, ben neylerim ki!

Kalemim tükendi, yazmıyor şimdi
Bırak da sevdası içimde kalsın
Mürekkebim içimde aşkıyla nakış
Nakışlanmış kalemi, ben neylerim ki