Ben Neyledim Ki? Şiiri - Şükrü Metin

Bir başıma koyup giderken ansız
Açık kapı bırakmayan sen idin
Gittiğinden beri kalmışım yönsüz
Açık kapı bırakmayan sen idin

Seni sevdiğimi getirdim dile
Yüzüme bakmadın bir kere bile
Yetmez mi sevdiğim çektiğim çile?
Açık kapı bırakmayan sen idin

Canımdan da fazla sevmiştim seni
Ettiğin cefanın sefası hani
Yüzünü yıkarak suçlama beni
Açık kapı bırakmayan sen idin

Daima uzakta izledin durdun
Yâd elin yolunu gözledin durdun
Hâlini ellere sızladın ddurdun
Açık kapı bırakmayan sen idin

Sevda çağlar iken coşkun özümden
Gözünü kaçırdın daim gözümden
Dile geldi tavrın dertli sazımdan
Açık kapı bırakmayan sen idin

Canımın cananı şunu da bil ki
Arz edemem sana öyle bir hâl ki
Seni Yaradan'da affetmez belki
Açık kapı bırakmayan sen idin

Yer yüzünde yalnız kalan tek benim
Şu alemde bir benzerim yok benim
Hakk'ın huzurunda yüzüm ak benim
Açık kapı bırakmayan sen idin

Son sözünü söyle varsın sert olsun
Bu beyanım yüreğine dert olsun
Metin-iyim yemin ile şart olsun
Açık kapı bırakmayan sen idin