Bir boşluk var içimde
Ruhum ayna tutuyor içimdeki karanlığa ve aydınliğa
Kasırgalar kopuyor içimde
Boş duvarlara bakarken
Ruhum çekiliyor sanki bedenimden
Bir hiçlik sarıyor etrafımı
Varlığına sarılıyorum yokluğunun izdirabindan
Ufuğa bakıyorum bir ışık var
Önümde bir uçurum sonu yok zifiri karanlık
Ben neyim aslında
Karanliğın kıyısında zifiri bir hiçlik mi
Ufukta görülen sonsuz bir ışık mı
İkisi de değilim aslında
Ben ufukların ötesinde
Karanlıkların ötesinde
Yoktan var olanım...
Kayıt Tarihi : 22.6.2020 17:25:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
Bir şafak vakti...2020
![Cengiz Aslan](https://www.antoloji.com/i/siir/2020/06/22/ben-neyim-aslinda.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!