Hep sorarım kendime: Söyle gönül, ben neyim? ..
Ben, şu yalçın dağlardan, delice akan suyum.
Gecenin sessizliği, yalnızlığı başımda,
Sevginin gündoğumu, sabahın uykusuyum...
Akşamları okşadım, geceleri sevdim ben,
Çiçekleri büyüttüm, dikenleri gevdim ben,
Köprü altı olmadım, ocak idim evdim ben,
Ben ellerin nasırı, toprağın kokusuyum...
El emeği göz nuru, alın terinde vardım,
Zamandı harcım benim, ha bire zaman kardım.
Garibin hasret kokan, ahlarını duyardım,
Sılayım kucak açan, ellerin ayasıyım.
Her menzilde bir handa; konakladım, kaldım ben,
Her yolcudan halleri, haberleri aldım ben.
Kaybetmişim kendimi, bir ummana daldım ben,
Sanki rahmet görmemiş, bir hasret kuyusuyum.
Söyle gönül, ben neyim? ! Bunlardan hangisiyim?
Neye, niçin âşığım? Hangisine asiyim?
Sabahların müjdesi, gurbet elin yasıyım,
Ben mendilin oyası, kınalı dokusuyum.
Kayıt Tarihi : 7.7.2004 22:58:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Gönül bu, ne yapar ne eder hic belli olmaz ögretmenim. Yüreginize ve kaleminize saglik.
Kusadasi Toplantisi listesinde adinizi göremedim. Aramizda olur ve siirlerinizi kendi sesinizden dinleme firsatini verirseniz, bizleri sevindirir ve mutlu edersiniz. Saygi, sevgi ve selamlarimla.
Tebrikler...
TÜM YORUMLAR (11)