Ben, çileli hayatın çözülmez buhranına
Ağlamaklı gözlerin,belirgin hüsranına
Ateşlenmiş gönlümün,o acı hicranına
Bürünen kara bahtın,hıçkırık sesleriyim.
Andırırım yaprağın kuru,gazel sesini
Sessizce benimsedim,kaderin cilvesini
Boynuna yükleyerek, hayat efsanesini
Hayalinde taşıyan garibin hisleriyim.
Farksızım bu yapraktan, oda kopmuş dalından
Ben gurbette yalnızım,bellidir ahvalimden
Şu yaşanan dünyanın, asri nesnelerinden
Tat almayan, taş gibi, bir varlık gölgesiyim.
Bana da hayatımı hatırlatır, o yaprak
Onu rüzgar alacak,beni de kara toprak
Geride kalanım yok, arkamdan ağlayacak
Sanki ben dünya için, gönül eğlencesiyim.
Yaprağın kökü vardı, dalda yeşil neşeydi
Yoksuldu,anam,babam,yuvamız bir köşeydi
Uzum,uzun düşündüm,bu yaşam bana neydi
Bende kuru yapraktan farksız olan nesneyim.
Ağustos 1963
emekli emniyet müdürübu
Kayıt Tarihi : 10.4.2008 00:38:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiiri babamın yoksulluğu nedeni ile yatılı okul imtihanlarına gidemediğim bir günde yazmıştım
Şiiriniz güzeldi. Kutluyorum Sayın DEĞİRMENCİ.
Mutlu bayramlar Efendim.
Erdemle.
TÜM YORUMLAR (25)